Wpływ hiperglikemii na markery molekularne stresu oksydacyjnego i stężenia antyoksydantów u chorych na cukrzycę typu 2

Patogeneza cukrzycy typu 2 (T2DM) jest ściśle związana ze stresem oksydacyjnym spowodowanym głównie przez przewlekłą hiperglikemię. Badanie prze­prowadzono w celu oceny związku między hiperglike­mią a markerami stresu oksydacyjnego oraz stężeniami antyoksydantów i lipidów.

U chorych na T2DM stwierdzono wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) oraz większą procentową zawartość tłuszczu. U chorych na cukrzycę wartości glikemii 2 godziny po obciążeniu glukozą, hemoglobiny glikowanej (HbA1c), stężenia cholesterolu całkowitego, triglicerydów i frakcji LDL były wyższe, a stężenia cho­lesterolu frakcji HDL — niższe niż w grupie kontrolnej. Średnie stężenia/aktywności enzymatycznych i nieenzy­matycznych antyoksydantów, SOD, CAT, GSH, witaminy C oraz TAC były istotnie niższe, natomiast markerów stresu oksydacyjnego, NO, ROS i MDA — istotnie wyższe u chorych na T2DM. Wykazano dodatnią korelację NO (r = 0,3993; p < 0,0001) i ujemną korelację TAC (r = –0,4796; p < 0,0001) z wartościami glikemii.

Diabetologia Praktyczna 2019;5(4):234-243.